Najwyższa cena

Przyszli, żeby popatrzeć. To niecodzienne zjawisko. Jeszcze niedawno słyszeli, jak nauczał

w świątyni. Widzieli rozmnożenie chleba i uzdrowienie trędowatego.
Myśleli: pewnie prorok. A jednak skazaniec. Rozczarował wszystkich.

Idę wraz z tłumem. Nagrzana od słońca ziemia, raz po raz usuwa się spod nóg Skazańca.

Brak deszczu wznosi tumany kurzu, który dostaje się wszędzie: do oczu, do nosa i do ust.

Nie zwracam na to uwagi. Pod stopami czuję kamienie. Te same, które ranią Jego stopy.

Dochodzimy na szczyt. Nikt nie staje po Jego stronie. Stawiają krzyż. Rozciągają Jego ręce

 i nogi na nim.

Za chwilę będzie po wszystkim. Nie będzie już bólu. Umrze Bóg, a świat będzie toczył się dalej. Jednak to nie koniec. Zostaję z Nim sam na sam. Znika tłum.

I za moment już wiem, że On zrobił to dla mnie. Oddał wszystko, bo kocha do końca.

A ja? Jak często narzekam, że mam za ciężko, że przecież nie tak miało być, że nie mam siły.

Jezu naucz mnie, że w podążaniu za Tobą, żadna cena nie jest za wysoka.

Bo Ty zapłaciłeś za mnie najwyższą cenę.