Być chrześcijaninem

95% mieszkańców Zanzibaru to muzułmanie. Ten fakt najbardziej zwraca moją uwagę.

W tym widzę wyraźnie różnicę między Zambią a Tanzanią. W Zambii w busie słuchałam chrześcijańskich utworów, tu na „dzień dobry” na promie, słyszę muzułmańskie modlitwy.

Ludzie, głównie kobiety, swoim wyglądem przyciągają moją uwagę.

Odróżniam 3 rodzaje muzułmanów w zależności od stopnia zaangażowania.

W Dar – es – Salam widzę 2 młode dziewczyny w dżinsach i japonkach.

Na głowach mają zwiewne chusty. To te najbardziej liberalne.

Druga grupa to kobiety w zwiewnych chustach i sukienkach z długimi rękawami.

Jak również dziewczynki w pastelowych kolorów sukienkach i podobnych chustach.

Trzecia grupa to ci najbardziej radykalni. Zza tzw „burek” wystają tylko oczy.

Widzimy chłopców w kwadratowych czapeczkach i białych szatach. Czuję się jakbym cofnęła się w czasie. Przypominają oni Żydów z czasów Jezusa.

Kościołów katolickich jest tu niewiele. Stąd na niedzielną Mszę trzeba nieraz jechać

2 godziny.

Chrześcijanie w tym kraju to mniejszość.

Ostatnio były tu zamieszki na tle religijnym.

Być chrześcijaninem tutaj nie jest łatwo.

Być chrześcijaninem to być świadomym tego, w co się wierzy.

Być chrześcijaninem to liczyć się z konsekwencjami.

Być chrześcijaninem to kochać Boga tak bardzo, że wszystko inne przestaje mieć znaczenie